Cun brindis cunha excelentísima cervexa checa despedímonos deste país. A República Checa era un dos países que máis ilusión me facía percorrer, e non porque non o coñecese.
Entrámoslle polas montañas de Krknose, as primeiras montañas (ou montes) que nos atopamos no noso camiño. E como tódalas montañas, ben bonitas. Aproveitando a extensa rede de sendeiros que ten o país baixamos cara Praga cruzando a parte norte de Bohemia sen ter que pisar prácticamente unha estrada, pero dando máis voltas que un trompo.
En Mladá Boleslav, sorpresivamente, sen esperalo, sen avisar, pendurada dunha farola, alí estaba ella: a conchiña de Santiago. Prácticamente seguímola ata as portas de Praga. As aforas de Praga son, como grande capital que é, un inferno pra camiñantes: miles de estradas, camiños, vías de tren. ríos, naves industriais…
Unha vez en Praga… collimos un bus a Brno. Dirán o que dirán, pero Brno é a mellor cidade do mundo. Alí é onde pasei a miña etapa Erasmus, se queres atoparlle unha explicación a esta afirmación. Aloxados na casa de Honza e Vitor, agardamos polo paquete que contiña a nosa roupa para a tempada outono-inverno que se viña. O paquete retrasouse e retrasouse, pero a min non me importaba nada, nada de nada. Qué lembranzas…
Pero, para a nosa desgracia, o paquete deu chegado, atopou o camiño de ida, o mesmo que nós temos que facer de volta. O que confirma que a Santiago pódese chegar. Sempre tiñamos esa dúbida.
Bus de volta a Praga. Fermosa coma sempre e chea de turistas coma sempre. Unha volta rápida polos lugares emblemáticos e a buscar as conchiñas que marcan o camiño de saída. ¿Conclusión? Non as busquedes, non as hai.
O camiño de saída da República Checa vai enlazando sendeiros polos montes, unha vez máis dá moitas voltas, pero as vistas e os lugares que percorre son impresionantes. De tanto en tanto atópase un cartel que informa de que por aí vai o camiño. Dá moitas voltas, insisto. Pero o bo da República Checa é que a cada volta atopas un lugar onde disfrutar da excelentísima cervexa checa.
Coru.
With a toast with an excellent Czech beer we said farewell to this country. The Czech Republic was one of the countries I was more excited about visiting, and not because I didn’t know it.
We entered through the Krknose mountains, the first mountains we find in our way. And they were, just like any other mountain, really beautiful. We took advantage of the country’s extensive hiking network, and we walked to Prague through the North of Bohemia, almost without having to step on any road, but going round and round like a spinning top.
In Mladá Boleslav, suddenly, unexpectedly, without any warning, hanging from a street light, there she was: Santiago’s scallop shell. We followed it to Prague’s entrance. The outskirts of Prague are hikers’ hell, as it would happen in any other big city: thousands of roads, paths, railways, rivers, factories…
And once in Prague… we got on a bus to Brno. You can say whatever you like, but Brno is the best city in the world. That’s where I spent my Erasmus year, in case you want to find an explanation for this love. We stayed at Honza and Vltor’s, and we waited for the parcel containing our autumn-winter clothes to arrive. The parcel was delayed, but I didn’t really mind, not at all. Such memories.
Unfortunately, the parcel arrived eventually, it found the way from Santiago to us, the same we still have to walk on the opposite direction. Which proves that it is actually possible to get to Santiago. We always had that doubt.
Bus back to Prague. Beautiful and full of tourists, as usual. A quick stroll through the most important places, and we started to look for the shells to show us the way out. Conclusion? Don’t look for them, they don’t exist.
The way out of the Czech Republic links several paths through the hills, and again it makes it all longer than it should, but the views and the places it takes you through are amazing. From time to time you come across a sign telling you you are on the good way. It’s a really tortous way, I must insist. But the good thing about the Czech Republic is that each time you turn a corner, you find a place where to enjoy an excelent Czech pivo.
Coru.
Con un brindis con una excelentísima cerveza checa nos despedimos de este país. La República Checa era uno de los países que más ilusión me hacía recorrer, y no porque no lo conociera.
Entramos por las montañas de Krknose, las primeras montañas (o montes) que nos encontramos en todo el camino. Y como todas las montañas, bien bonitas. Aprovechando la extensa red de senderos que tiene el país bajamos hacia Praga cruzando la parte norte de Bohemia sin tener que pisar prácticamente una carretera, pero dando más vueltas que un trompo.
En Mladá Boleslav, por sorpresa, sin esperarlo, sin avisar, colgada de una farola, ahí estaba: la conchita de Santiago. La seguimos hasta las puertas de Praga. Las afueras de Praga son, como gran capital que es, un infierno para caminantes: miles de carreteras, caminos, vías de tren, ríos, naves industriales…
Una vez en Praga… cogimos un bus a Brno. Dirán lo que quieran, pero Brno es la mejor ciudad del mundo. Allí es donde pasé mi etapa Erasmus, si quieres encontrarle una explicación a esta afirmación. Alojados en casa de Honza y Vltor, esperamos por el paquete que contenía nuestra ropa para la temporada otoño-invierno que ya llegaba. El paquete se retrasó y se retrasó, pero a mí no me importaba nada, nada de nada. Qué recuerdos…
Pero, para nuestra desgracia, el paquete llegó, encontró el camino de ida, el mismo que nosotros tenemos que hacer de vuelta. Lo que confirma que a Santiago se puede llegar. Siempre teníamos esa duda.
Bus de vuelta a Praga. Hermosa como siempre y llena de turistas como siempre. Una vuelta rápida por los lugares emblemáticos y a buscar las conchitas que marcan el camino de salida. ¿Conclusión? No las busquéis, no hay.
El camino de salida de la República Checa va enlazando senderos por los montes, una vez más da muchas vueltas, pero las vistas y los lugares que recorre son impresionantes. De vez en cuando encuentras un cartel que te informa de que por ahí pasa el camino. Da muchas vueltas, insisto. Pero lo bueno de la República Checa es que en cada una de estas vueltas te encuentras con un lugar donde disfrutar de la excelentísima cerveza checa.
Coru.