Hai tres días, o sábado á noite (é un dicir), a golpe de country noruegués e grandes éxitos da MTV, facíamos repouso activo en Lakselv. Descansar non descansamos, pero pasámolo moi ben. Continuamos con pequenas molestias pero xa se sabe: a dor é pasaxeira, a gloria eterna (pain is temporal, glory is eternal).
O que habían ser 4 días de paseo tranquilo a través da serra que separa Porsanger de Karasjok, convertéronse, por obra e gracia dun incremento no rendemento dos nosos músculos das coxas, en dous e medio. Habería que agradecerlle ao exército noruegués que teña unha base militar a medio abandonar pero con novísimos carteis de “FARE SKYTYFELT” a finais do primeiro tramo, o que lle obriga a un a pensar dúas veces se acampar aló ou non. Tampouco hai que esquecer a importante participación da natureza, o urbanismo e a cría de renos, que entre os tres fixéronnos a xornada de onte un chisco máis longa. Terras asolagadas, bosques de bidueiros ananos impenetrables, casas espalladas (a lei non permite durmir a menos de 200m delas) e valados para manter aos renos afastados da estrada e a nós deles…
Así en dous días e medio xa chegamos a Kárášjohka (en lingua sami) e nos puidemos dar unha ducha. E non imos confesar cando fora a última, pero si que a precisabamos.
Dous días e medio desde a costa, onde xa o tempo comeza a ser benigno con temperaturas que sobrepasan amplamente os 0º todo o día (nas 23h de sol e unha de claridade), pero onde un non pode esquecer unha boa rebequiña ao saír da casa. A carón do río Lakselva, os bosques mixtos tipo boreal dan paso á tundra unha vez que un gaña altura e afástase do mar, e alí en canto unha pequena nube tapa o sol un bota a faltar as luvas.
Pero hoxe durmiremos ao quente nun peculiar “hostel” onde temos por compañeira de pendello unha señora teleadicta, sobre todo a telenovelas alemanas. Imos cear sentados a unha mesa, sen precisar de compartir a pota. E mañá teremos roupa limpa e cruzaremos a fronteira un día e medio antes do planeado (se non contamos o asunto do volcán ese famoso), mañá durmiremos en Finlandia…e tal e como vai o asunto, por aquí arriba ata tomar unha birra aló vainos parecer barato.
Coru.
Three days ago, on Saturday night (so to speak), to the beat of Norwegian country music and MTV hits, we were doing our “active rest” in Lakselv. We might have not rested a lot, but we had a great time. We carried on with some slight physical upsets, but you know what they say: pain is temporal, glory is eternal.
What were meant to be four days of relaxed walking through the mountains that lie between Porsanger and Karasjok, became due to an unexpected increase in our muscles’ performance in two and a half days. Norwegian army should be thanked for this, for having a half deserted military base, but with shiny new signs saying “FARE SKYTYFELT”, in the end of the first stage, which makes you think twice before deciding where to camp. We shouldn’t forget nature’s key participation either, as well as urbanism and reindeer breeding, who managed to make yesterday’s walk a bit longer too. Flooded lands, impenetrable birch woods, spread houses (it’s forbidden to camp less than 200m away from them).
This way, in two and a half days we are already in Kárášjohka (in Sami language), and we have been able to finally have a shower. And we’re not going to tell you the date of the last one, but we did need it.
Two days and a half from the coast, where the weather is starting to be milder, with temperatures over 0º the whole day (that is, during the 23 sunny hours), but where you still cannot forget a nice cardigan when you leave home. All along Lakselva river, boreal forests make the way for the tundra once you get higher and far from the sea, and if a small cloud hides the sun for a second, you’ll surely miss your gloves.
But today we will sleep warm in a weird “hostel”, where our housmate is a teleaddict woman, especially to German soap operas. We will have dinner on a table, without having to share the pot. And tomorrow we will have clean clothes, and we will cross the border a day and a half earlier than predicted (if we forget that famous volcano issue), tomorrow we will sleep in Finland… and considering the prices we’ve been seeing up here, we will probably find Finnish beers cheap.
Coru.
Hace tres días, el sábado por la noche (por decir algo), a golpe de country noruego y grandes éxitos de la MTV, hacíamos reposo activo en Lakselv. Descansar no descansamos, pero lo pasamos muy bien. Continuamos con pequeñas molestias, pero ya se sabe: el dolor es pasajero, la gloria, eterna (pain is temporal, glory is eternal).
Lo que iban a ser cuatro días de paseo tranquilo a través de la sierra que separa Porsanger de Karasjok se convirtieron por obra y gracia de un incremento en el rendimiento de nuestros muslos en dos y medio. Habría que agradecerle al ejército noruego que tenga una base militar medio abandonada, pero con novísimos carteles de “FARE SKYTYFELT”, al final del primer tramo, lo que obliga a uno a pensárselo dos veces antes de plantar la tienda allí. Tampoco hay que olvidar la importante participación de la naturaleza, el urbanismo y la cría de renos, que entre los tres lograron alargar un poco más nuestra jornada de ayer. Tierras anegadas, bosques de abedules enanos impenetrables, casas esparcidas (la ley no permite dormir a menos de 200 metros de ellas).
Así, en dos días y medio ya llegamos a Kárášjohka (en lengua sami) y nos hemos podido dar una ducha. Y no confesaremos cuándo había sido la última, pero sí que la necesitábamos.
Dos días y medio desde la costa, donde ya el tiempo empieza a ser benigno con temperaturas que sobrepasan ampliamente los 0º todo el día (es decir, durante las 23 horas de sol y la otra de claridad), pero donde uno no se puede olvidar una buena rebequita al salir de casa. Al lado del río Lakselva, los bosques mixtos tipo boreal dan paso a la tundra cuando uno gana altura y se aleja del mar, y allí en cuanto una nubecita tapa el sol se echan de menos los guantes.
Pero hoy dormiremos calentitos en un peculiar “hostel”, donde tenemos por compañera a una señora teleadicta, sobre todo a telenovelas alemanas. Cenaremos sentados a una mesa, sin tener que compartir la olla. Y mañana tendremos ropa limpia y cruzaremos la frontera un día y medio antes de lo planeado (si no contamos el asunto del volcán ese famoso), mañana dormiremos en Finlandia… y tal como va el asunto por aquí arriba, hasta tomar una birra allí nos va a parecer barato.
Coru.