Xa vai máis dun mes desde que chegamos a Compostela, e case non demos sinais de vida. Pido desculpas por esta repentina desaparición, pero despois de sete meses fóra da casa tiñamos moitas cousas pendentes. O certo é que ata hoxe non me sentira completamente de volta a “normalidade”: entre a ponte, desfacer e ordear o material, copias de seguridade de todo o gravado e fotografado, saudar á xente, estar coa familia, engordar, disfrutar da parella, mercar agasallos e polvoróns e conducir pola AP-9, non nos quedou tempo para moito.
Pero agora toca volver a traballar, e 6MPasos segue a estar moi presente. Agora que Coru voltou de Benasque, comezamos a preparar as proxeccións de fotos e as charlas que temos pendentes, e esta semana comezaremos a, pouco a pouco, editar o material gravado para que o documental comece a coller forma. Xa veremos de colgar algo do que temos gravado de vez en cando para que o vexades, e durante estes meses seguiremos actualizando o blog e as diferentes redes sociais aínda que, como é de esperar, o faremos con menos frecuencia.
Non quería marchar sen antes agredecervos a todos o apoio, os comentarios, os consellos, os “me gusta” e os “RT” que durante todo este tempo (xa case un ano) deron sentido a este proxecto. Porque non tiña sentido contar esta historia se ao outro lado non había alguén para escoitala, e porque ao final, vós fostes tan protagonistas coma nós.
Graciñas por todo e seguimos en contacto,
Andrés
Ya hace más de un mes que llegamos a Compostela, y casi no hemos dado señales de vida. Pido disculpas por esta repentina desaparición, pero después de siete meses fuera de casa teníamos muchas cosas pendientes. Lo cierto es que hasta hoy todavía no me había sentido completamente de vuelta a la “normalidad”: entre el puente, deshacer y ordenar el material, copias de seguridad de todo lo grabado y fotografiado, saludar a la gente, estar con la familia, engordar, disfrutar de la pareja, comprar regalos y polvorones y conducir por la AP-9, no me quedó tiempo para mucho.
Pero ahora toca volver a trabajar, y 6MPasos sigue estando muy presente. Ahora que Coru ha vuelto de Benasque, empezaremos a preparar las proyecciones de fotos y las charlas que tenemos pendientes, ya estamos trabajando en la exposición de fotos y esta semana empezaremos a, poco a poco, editar el material grabado para que el documental empieze a coger forma. Ya veremos si colgamos algo de vez en cuando para que vayáis viendo qué tenemos grabado, y durante estos meses seguiremos actualizando el blog y las diferentes redes sociales aunque, como es de esperar, con menor frecuencia.
No quería marcharme sin antes agradeceros a todo el apoyo, los comentarios, los consejos, los “me gusta” y los RT que durante todo este tiempo (ya casi un año) dieron sentido a este proyecto. Porque no tenía sentido contar una historia si al otro lado no había nadie para escucharla y porque, al final, fuisteis tan protagonistas como nosotros.
Gracias por todo y seguimos en contacto,
Andrés
It’s been more than a month since we finally arrived to Compostela, and you’ve barely heard from us since. I apologize for this sudden silence, but after seven months away from home we had many issues to solve. Truth is, I didn’t really feel back to normal until today: public holidays, unpacking and organizing the material, making security backups of everything we filmed and photographed, greeting people, being with the family, gaining weight, enjoying couple life, buying presents and Christmas sweets, and driving up and down the AP-9… there was not much time left for us.
But now it’s time to start working again, and 6MPasos is still our main priority. Now that Coru is back from Benasque, we’ll start to prepare photo slideshows and talks we have scheduled, we are already working on a photo exhibition and next week we’ll start to, bit by bit, edit all the filmed footage so that the documentary starts taking shape. We might even upload something from time to time, so that you can see a bit of what we’ve filmed. During these months we’ll also keep on updating this blog and our social networks, but not as often as we did during the journey, as you can probably expect.
I didn’t want to leave without thanking you again for all your support, comments, advice, “I like”s and retweets, that all this time (almost a year!) helped to give meaning to this project. Because it wouldn’t have made sense to tell a story if nobody was there on the other side listening and because, in the end, you were as important characters as we were.
Thanks for everything and we keep in touch,
Andrés
Yo también lo pensaba,es normal y comprensible adaptarse a la normalidad, levantarse por las mañanas y saber donde estás…Bueno no os disculpeis faltaría más, me sentiría culpable, teneis el total derecho de escribir y hacer lo que podais, querais al fin y al cabo sois vosotros los protagonistas.Me alegro que hallais disfrutado desde vuestra llegada,lo necesitabais…Vuestra aventura afloró mi vena creativa ,sinceramente también yo me he tenido que adaptar a que no esteis aqui amenudo, mis ratos libres o los huequitos los compartía con vosotros viajando que me encanta pero mira por donde el lado bueno de que estais en casa es que me he puesto al día en Diciembre y parte de Enero en ver peliculas en blanco y negro, series,programas que los tenía aparcados. Chicos, yo disfrutaba poniendo mensajes y videos en Facebook,es como si este viaje despertara a la Vanessa que estaba guardada allí en un cajón,me gusta escribir, la fotografía,… teniais todos los alicientes para engancharme.Y tranquilo Andrés, bicos para Juan, descansar y recobrar energía y fuerzas para la cretividad de vuestra exposición, necesitais oxigeno..Seguimos en contacto
Pois moito ánimo, e non se vos ocurra facer outra tan gorda, vale. Ja