Van seis días desde que iniciamos esta excursión en Nordkapp, uns 100 quilómetros máis ao norte.
En seis días pasan moitas cousas, demasiadas para relatar así sen pensar. É difícil ademais escoller qué anécdota contar: ¿a que teña máis interese cultural? ¿a máis curiosa? ¿a máis divertida? Son coma os nosos pequenos fillos, non se pode elixir.
Se escribise cómo hai dous días, cando non atopabamos ónde montar a tenda, tivemos que recorrer algúns quilómetros de máis con consecuencias nada positivas para o noso estado físico xeral, podería deixar atrás o feito de que os nosos pés doen ou esquecerme de falar de que non atopamos a ninguén no camiño ata onte.
En seis días, pensará o lector, terán pasado polos lugares máis variopintos, e a verdade é que sí que cruzamos paisaxes do máis impresionante. A meseta totalmente branca pola neve da illa de Mageroya, que atravesamos tratando de evitar os acantilados que a rodean case por completo. E non é unha paisaxe en realidade, pero cruzar un túnel de 7 km baixo o mar non é algo que se faga cada día.
Tamén ao falar de paisaxes é complicado escoller: ¿que é máis interesante? Falar das praias nevadas, dos acantilados que recortan os fiordos, das innumerables ensenadas, dos pequenos pobos de seis casas en metade de ningunha parte ou das casas solitarias que fan que ese lugar sexa algún sitio.
Quizais a algún lle interese ou lle sorprenda cómo 100 quilómetros máis arriba hai un deserto, cómo pouquiño a pouco vai xurdindo a vexetación e vai crecendo. Nestes escenarios era imposible cortar nada co que acender un fogo para calentarnos, pero é imposible non collerlles cariño ás pequenas árbores. Coñecémolas cando medían escasamente un metro en Honingsvag e aquí en Olderfjord xa crecen o suficiente para seren dignos do título de árbore.
Demasiado que contar. Mañá máis.
Coru.
It’s been six days since we started this trip in Nordkapp, 100 km to the north.
Many things happen in six days, too many to tell anyone all at once. It’s also difficult to choose what anecdote to tell: the one with a higher cultural interest? The weirdest? The funniest? They are like our children, you can’t choose.
If I told you how two days ago we didn’t seem to find a suitable location for our tent, which made us walk a few more kilometres (a terrible decision for our general physical condition), I could leave behind our aching feet or forget to talk about how it felt not to find anyone on the way until yesterday.
In six days, the reader might think, they have probably visited many different places and, truth be told, we certainly did see many impressive landscapes. Island Mageroya’s plateau, completely covered in snow, and how we walked though it trying to avoid the surrounding cliffs. And it might not be what we call a landscape, but crossing a 7 km tunnel under the sea is not something you do every day.
It’s also difficult to talk about landscapes. What will get your attention the most? We could talk about snowy beaches, cliffs drawing the fiords, uncountable inlets, small villages in the middle of nowhere making that place become somewhere.
Maybe someone is interested or wants to know more about how 100 km away in the north there is a dessert, and how vegetation starts growing slowly while we walk south. Impossible to find some material to light a fire in this kind of scenaries, but you get attached to the landscapes, and even feel closer to them. We knew these little trees when they were hardly 1 metre high in Honingsvag, and here in Olderfjord they are already tall enough to deserve the name “tree”.
Too many things to tell. I’ll tell you more tomorrow.
Coru.
Hace seis días que empezamos esta excursión en Nordkapp, unos 100km más al norte.
En seis días pasan muchas cosas, demasiadas para relatar así de carrerilla. Es difícil además elegir qué anécdota contar: ¿por su interés cultural? ¿por su curiosidad? ¿su gracia? Son como nuestros pequeños hijos, no se puede elegir.
Si comentara cómo hace dos días no encontrábamos dónde montar la tienda, lo que nos hizo recorrer unos cuantos kilómetros de más con consecuencias nada positivas para nuestro estado físico general, podría dejar atrás el hecho de que nuestros pies están doloridos u olvidarme de hablar de que no encontramos a nadie por el camino hasta ayer.
En seis días, pensará el lector, habrán pasado por los lugares más variopintos, y la verdad es que sí cruzamos paisajes de lo más impresionante. La meseta totalmente cubierta de nieve de la isla de Mageroya, que atravesamos intentando evitar los acantilados que la rodean por todos los lados. Y no es un paisaje propiamente dicho, pero cruzar un túnel de 7 km bajo el mar no es algo que se haga cada día.
También al hablar de paisajes se hace complicado elegir, ¿qué es más interesante? Hablar de las playas nevadas, de los acantilados que recortan los fiordos, de las innumerables ensenadas, de los pequeños pueblos de seis casas en mitad de ninguna parte o de las casas solitarias que hacen que ese lugar sea algún sitio.
Quizás a alguno le interese o le llame la atención cómo 100 km más arriba hay un desierto, cómo poco a poco va surgiendo la vegetación y va creciendo. En estos escenarios era imposible cortar nada con lo que encender una hoguera para calentarnos, pero le coges cariño a los paisajes. Conocemos a estos arbolitos cuando medían escasamente un metro a las afueras de Honingsvag, y aquí en Olderfjord ya crecen lo suficiente para casi ganarse el título de árbol.
Nice photo. I don´t understand anything though. I just wonder where are you guys? Are you ok, healthy? I still have some of grandma´s cookies, so walk fast before they disappear 🙂
Ok, now I found the English version. Thanks. Really interesting to hear. Stay well!!
Keep warm.
Pero esa ausencia de xente, de arbores, de animis, de ruido, tamén debe ser agradable. Non sei como os ides adaptar a volta
Google translator may help in this multilingual site:from Galician to Finnish
Van kuusi päivää, joka alkoi tämän kiertueen Nordkapp, noin 100 km pohjoisemmaksi.
Sillä kuutena päivänä on todella, todella koskettava sitä ajattelematta. On myös vaikea valita anekdootti sanoa: se on enemmän kulttuurin kannalta? Eniten utelias? Hauskinta? He ovat kuin pikku lapset, et voi valita.
Jos olen kirjoittanut kuin kaksi viikkoa sitten, kun emme löytäneet kun asentaa telttaan, meidän täytyi käyttää vielä muutaman mailin kanssa mitään myönteisiä vaikutuksia myös yleinen fyysinen kunto, voisi jättää sen taakse, että jalkamme doen tai unohtamaan ei löytänyt yksi tapa eiliseen asti.
Kuuden päivän ajatella lukija, on läpi paikkoja variopintos, totuus on että kyllä, että kulkee eniten vaikuttava maisemia. Plateau puhdas valkoinen lumi saaren Magerøya yrittää välttää menemästä läpi kallioita, jotka ympäröivät lähes kokonaan. Ja se ei ole maisema, todellisuudessa, vaan tunnelin 7 km meren alla ei ole jotain et joka päivä.
Puhu myös maisemien on melko sekava: Mikä on kiinnostavampi? Puhuminen luminen rannat, kalliot, että leikkaus vuonoja, monet puron, pikkukaupungit kuusi taloa keskellä ei mitään tai yksinäisiä taloja, jotka tekevät tästä paikasta olla mitään päällä.
Ehkä joku kiinnostaa sinua tai ihmetellä kuinka on 100 km korkeudella autiomaa, kuinka pikku kasvillisuuden tulossa ja kasvaa. Näissä tilanteissa on mahdotonta leikata mitään, joiden sytyttäminen calentarnos, mutta on mahdotonta olla collerlles kiintymyksen pieniä puita. Tiedämme kun media tuskin metrin Honingsvag ja täällä Olderfjord kasvaa tarpeeksi arvoinen otsikko puu.
Liian paljon kerrottavaa. Huomenna lisää.
Corunna.
Gustanme moito as fotos! e ánimo coa dor de pes!
Suxerencia: máis twitter!!
Seguro que a vosa cabeza crea historias a cada minuto, e os vosos ollos imaxes a cada segundo. Pouco a pouco imos vendo nos un pouquiño de todo iso, moita forza pequenos e non deixedes de prestarnos os vosos ollos e as vosas cabezas.
que cousas bonitas contades, o mellor é que asi nos podemos imaxinar un pouco da vosa viaxe. Ala, adiante, a camiñar e pasar historias!
ISO NOM É ESPANHA!
EM GALEGO!
polo de ahora non se vos ve mala cara, parece que o frío conservavos ben 😉
Veña adiante, rapaces que xa ides nela 🙂
Mucho ánimo chicos!
Y paciencia con las inclemencias del tiempo.
Luego vendrán los calores, ahora por lo menos con abrigarse… (hay que buscar lo positivo de donde sea! jeje)
What a courageous journey, project to take on ! I appreciate the way you share your experiences. You walk one of my dreampaths, by the way. I will guard your steps 😉 wish you all the best, on every day of this project.
kindly
nynke